trzecizakonfsspx.blogspot.com jest stroną Trzeciego Zakonu Bractwa Kapłańskiego świętego Piusa X w Polsce.
Znajdują się na niej najważniejsze informacje z życia naszej Duchowej Rodziny, intencje modlitewne oraz listy Duchowego Ojca, rozważania, biuletyny i wykłady. Intencje modlitewne obowiązują od każdego pierwszego dnia miesiąca.

środa, 4 marca 2020

Rozważanie dla III Zakonu FSSPX na marzec 2020 r.

STUŁA. REFLEKSJE PRZY OŁTARZU (17)

Kapłan jest powołany do czynności, z którymi łączy się szafowanie łask i błogosławieństw Bożych. W tym świetle widzimy wyraźnie pośrednictwo kapłana pomiędzy Panem Bogiem i człowiekiem. Z racji tego pośrednictwa, kapłan nie może ulegać uczuciom niechęci do ludzi. Musi ich kochać. Brak miłości do ludzi jest znakiem braku powołania do kapłaństwa.

Praca nad innymi jest trudna. Kościół wie o tym bardzo dobrze. Nie od razu, ale stopniowo wkłada ten ciężar na barki powołanego do stanu kapłańskiego. Dał mu manipularz, aby nie miał złudzeń do jakiej pracy przystępuje. Jest to praca przesiąknięta nieraz „łzami i smutkiem”. Teraz Kościół wkłada na przyszłego kapłana ciężar pracy apostolskiej, ale na razie tylko na jedno ramię. To właśnie jest stuła diakońska. Potem Kościół nałoży mu stułę na oba ramiona. To będzie stuła kapłańska.

Biskup nakładając stułę diakonowi, mówi: „Przyjm jasną szatę uroczystą z ręki Bożej, sprawuj służbę swoją, mocen jest bowiem Bóg pomnożyć ci łaskę swoją”. Stuła diakona jest więc jasną, uroczystą szatą. Stuła diakona wskazuje drogę, jaką przeszła włócznia Longina do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dlatego ta stuła łagodzi cierpienia, których symbolem jest manipularz „płaczu i smutku”.

Przy święceniach kapłańskich biskup, nakładając kapłanowi stułę na oba ramiona, mówi: „Weź jarzmo Pańskie na siebie, albowiem jarzmo Jego jest wdzięczne, a brzemię Jego lekkie”. Kapłan musi uważać, aby manipularz „płaczu i smutku” nie przyćmił stuły – szaty „jasnej i uroczystej”. Stuła jest ważniejsza, gdyż jarzmo Pańskie czyni ona wdzięcznym, a brzemię prac kapłańskich czyni lekkim.

Kapłan nigdy nie spełnia swoich czynności w samym manipularzu bez stuły; natomiast bardzo często wykonuje swe prace w samej stule bez manipularza. Dlatego, obcując z ludźmi, trzeba pamiętać, aby im nie ukazywać manipularza „płaczu i smutku”, lecz jasną stułę, która troski codzienne i ciężar życia czyni wdzięcznymi i lekkimi.


(styl nieco uwspółcześniono)

(źródło:
ks. K. Dąbrowski T.J.,
Stuła. Refleksje przy ołtarzu (17), „Pod Opieką św. Józefa” R. IV:1949, nr 11, s. 2)