NIEPOKALANA
„Cała piękna
jest i zmazy w Niej nie masz!”
„Jasnością jest
wiecznej światłości i obrazem bez zmazy Boskiego Majestatu”.
„Tchnieniem jest
Bożej mocy i czystym wpływem jasności Boga wszechmogącego i
dlatego nic skalanego do Niej nie wchodzi”.
„Wyniesiona jest w
górę jako drzewo cedrowe w Libanie, wywyższona jako palma w Kades…
Jako piękna oliwka na polu i jako jawor ponad wodami… A swą
niepokalanością jako mirra wyborna daje słodkość wonności…
jako balsam najczystszy rozlewa zapachy”.
A imię Jej, które
ludziom podała, przez pokorną pasterkę w massabielskiej grocie –
Niepokalane Poczęcie!
Godność
macierzyństwa Bożego wymagała w Maryi największych łask i
dlatego jest Ona pełna łaski. Łaska uświęca duszę. Musiała ja
więc Maryja mieć w całej pełni, by dusza Jej była zdolna do tak
bliskiego zetknięcia się z Bogiem po trzykroć świętym.
I łaski tej
otrzymała pełnie tak obfitą, że nikt więcej otrzymać nie może.
„Zdrowaś Maryjo, łaski pełna” - pozdrowił Ją anioł.
„Rozlana jest łaska ma ustach twoich” - mówi o Niej Duch
Święty. „We mnie wszelka łaska drogi i prawdy, we mnie
wszystko, nadzieja żywota i cnoty...”, „Kto mnie znajdzie,
znajdzie żywot i zaczerpnie zbawienia od Pana” - mówi sama o
sobie.
„O Pani nasza,
najświętsza Bogarodzico, łaski pełna, morze niewyczerpane bożych
łask, tajemnic, hojności i darów” - woła do Niej Kościół
święty.
Jest więc
najświętsza Dziewica najdoskonalszym bożym stworzeniem i żadne
Jej nie przewyższa. Ona jest Królową wszystkich stworzeń. Jako
Królowa swą godnością przewyższa wszystkich podwładnych i gdyby
ktoś osiągnął wyższą godność, tym samym byłby ponad Nią. W
całym więc świecie stworzonym nie może być doskonalszej istoty
nad Maryję. Ona wszystkie przewyższa.
„Wywyższona
jesteś, święta Boża Rodzicielko, ponad wszystkie chóry aniołów
do królestw wiekuistych!” Płaszczem Twym – słońce łaski, na
skroni Twojej korona z gwiazd dwunastu – korona dostojeństwa
najwyższego, pod stopy Twoje ściele się księżyc, a w kornym
pokłonie hołdy Ci niosą wszystkie stworzenia. Najcudowniejsza ze
wszystkich dzieł Boga, korona Jego wszechmocy!
Oto kilka myśli
wysnutych u stóp Niepokalanej, pod wpływem Jej niewidocznego, a
jednak odczuwalnego spojrzenia. Tak radosne te myśli, bo największym
szczęściem dziecka to myśleć o godności i przymiotach swej
Matki.
Najświętsza
Dziewica, Matka nasza – najdoskonalszym Bożym dziełem, której
żadne inne nie przewyższy! Co nam przynosi ta myśl? Nie tylko
uwielbienie dla tej Jej wielkości. Nie tylko radość niewymowną z
powodu takiego wyniesienia naszej Matki, ale również i ufność
bezgraniczną! Wszak wszystkie skarby Matki są własnością dzieci!
Wszystko, co Maryja otrzymała, dla nas ma! „Razem z Nią przyszły
mi wszystkie dobra…, u boku Jej znalazłem zdroje życia”.
(z: o. Bernard od
Matki Bożej OCD, Boży Kwiat co z ziemi niebios dosięgnął,
Drukarnia „Powściągliwość i Praca” Kraków [1937], s. 22-24)