ŚWIĘTY PIUS X, PAPIEŻ
(3 września)
„Panie, umiłowałem piękność domu Twego i miejsce mieszkania chwały Twojej” (Ps 25, 8)
I. Święty Pius X pragnął odnowić wszystko w Chrystusie przez Eucharystię.
W osobie św. Piusa X podziwiamy opatrznościowego następcę św. Piotra. Bliski Piotrowi pochodzeniem z ludu, był także do niego podobny przez swe żarliwe umiłowanie Jezusa. Do kapłaństwa przygotowywał się w bardzo trudnych warunkach. Był tak biedny, że chodząc do szkoły oddalonej o siedem kilometrów od domu zdejmował w drodze buty, by oszczędzić wydatków rodzicom. Nawet pobyt w seminarium był możliwy tylko dlatego, że przyznano mu stypendium. Zostawszy kapłanem przeszedł wszystkie stopnie obowiązków kapłańskich. Był pomocnikiem proboszcza w Tombolo, proboszczem w Salzano, kanonikiem przy katedrze w Treviso, biskupem w Mantui, patriarchą Wenecji, a po śmierci Leona XIII oddano mu w ręce ster łodzi Kościoła. Przyjął tę godność „jako krzyż”.
Najważniejszym dziełem jego pontyfikatu było przybliżenie wiernych do Chrystusa przez reformę życia eucharystycznego. Chciał odnowić świat i wybrał do tego drogę przez Eucharystię. Znamienne są jego słowa: „Przybliżcie się do Chrystusa obecnego w Eucharystii, czyńcie to z ufnością, czyńcie codziennie; oto obniżam barierę między Nim a wami”. Dzieci zaś zachęcał: „Przychodźcie do Niego od czasu, gdy będziecie w wieku, aby Go móc zrozumieć i kochać!...”.
Czyż każda Msza św. nie powinna jednoczyć wszystkich wierzących przez udział w świętym misterium ofiary i czyż „łamanie chleba” nie jest właściwym i potrzebnym zakończeniem ofiary?! Chleb, który podczas ofiary Mszy św. mocą sakramentalną słów kapłana zmienia swą substancję ziemskiego pokarmu w Ciało i Krew Pańską jest dla nas, dla ludzi. Dzieje się to dla naszego zbawienia.
II. Święty Pius X pragnął odnowić wszystko w Chrystusie przez wiarę.
Odnowienie świata przez Chrystusa domagało się również wiary. Wiara przekazywana od Apostołów aż do obecnych czasów żąda od ludzi pewnej wewnętrznej dyscypliny. Trzeba podporządkować się Kościołowi nauczającemu. Święty Pius X jeszcze jako kanonik katedralny powtarzał często alumnom w seminarium: „Nie dajcie się zwieść dziwacznym i fantastycznym doktrynom (…) Religia katolicka ma prymat pewności ponad wszystkimi systematami religijnymi”. Z całą stanowczością, jako Ojciec chrześcijaństwa, przestrzegał przed błędami modernizmu. Wzywał do wiary i uczył, że Chrystus jest Bogiem, że Kościół założył sam Pan Jezus i mocą swą go ożywia, że człowiek nie może bezkarnie kierować się ślepym instynktem lub namiętnościami, że wiara winna być podstawą życia...
Takie było znaczenie wszystkich encyklik i pism papieskich, które ukazywały się podczas całego pontyfikatu. Jeszcze jako patriarcha wenecki pisał w liście pasterskim: „wprowadzić pokój na ziemi, a zaludnić niebo”. Program prawdziwie ewangeliczny i prawdziwie apostolski. Czyż nie trzeba i nam przypomnieć tej prawdy, że nie należy urządzać się na ziemi na stałe? Wiara wskazuje na niebo jako na naszą ojczyznę. Ale czy liczymy się z tą prawdą? Kiedyż wreszcie uwolnimy się od przywiązań, które obojętnie czy są wielkie czy małe pozbawiają nas wolności i nie pozwalają wzlecieć ku Bogu, ku niebu, ku naszej ojczyźnie wiecznej?
Święty Piusie X, któryś pragnął świat odnowić przez Chrystusa, dopomóż nam swym wstawiennictwem u Boga, abyśmy otrzymali łaskę niezłomnej wiary i żarliwej miłości Prawdy objawionej. Chcemy, ośmieleni Twym przykładem i Twoją nauką, we wszystkich okolicznościach życia szukać Chrystusa i karmić się przy świętym stole, który Jego hojna dobroć zastawiła dla nas podczas ofiary Mszy świętej. Amen.
(z: o. Jerzy od św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania..., Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1961, t. II, s. 490-491)
