MANIPULARZ. REFLEKSJE PRZY OŁTARZU
(16)
Każdy, kto szczerze dąży do
uświęcenia swego życia, musi przejść swoją drogę oczyszczenia.
Musi przejść swoje przykrości, swoje smutki, swoje
niepowodzenia... Te wszystkie „czarne chwile” pozostaną też
później, ale będą one osładzane, rozjaśnione przez pociechy,
jakie zsyła Pan Bóg wiernym swym przyjaciołom. Czasami jednak
pociech tych nie ma. Wtedy jest ciężko… I to jest los subdiakona.
Dano mu manipularz, dawną chustę do ocierania potu. Toteż przy
wkładaniu na rękę manipularza mówi subdiakon: „niech zasłużę,
o Panie, nosić manipularz płaczu i smutku, abym z radością
otrzymał nagrodę za pracę”.
Jednak ta nagroda dopiero później
przyjdzie. Na razie trzeba być gotowym na płacz i smutek. Płacz i
smutek nie powinny być jednak czymś beznadziejnym w życiu. Powinny
one być dobrymi uczynkami, uczynkami zasługującymi na niebo.
Biskup, wkładając manipularz nowo
wyświęconemu subdiakonowi, mówi: „Weź manipularz, który
oznacza owoce dobrych uczynków”. Wejrzyjmy w swoje cierpienia i
smutki, czy są one dobrymi uczynkami zasługującymi na niebo, czy
też beznadziejnymi i bezwartościowymi boleściami? Wtedy będą
dobrymi uczynkami, gdy im się nie poddamy, gdy nie wzbudzą w nas
niecierpliwości i buntu, gdy będą one traktowane przez nas jako
wynagrodzenie Sercu Bożemu za winy nasze. Ponieważ cierpienia i
smutki można ofiarować Sercu Pana Jezusa, dlatego należy je
przyjąć całym sercem jako wspaniałą okazję do zadośćuczynienia.
Subdiakon wkłada manipularz na lewe przedramię, czyli na rękę „od
serca”. Wkładając manipularz na rękę „od serca”, subdiakon
całuje krzyżyk wyhaftowany na manipularzu. Ten gest kryje w sobie
wielkie znaczenie.
Oto jest właściwy sposób przyjmowania cierpień i smutków: z
całego serca i z ucałowaniem krzyża z wdzięczności, że Pan Bóg
nam daje potężny środek (okazję, możliwość) do wynagrodzenia
za grzechy nasze i świata.
(styl
nieco uwspółcześniono)
(źródło:
ks. K. Dąbrowski T.J.,
ks. K. Dąbrowski T.J.,
Manipularz. Refleksje przy
ołtarzu (16), „Pod
Opieką św. Józefa” R. IV:1949, nr 10, s. 33)
