Rozważanie dla III Zakonu FSSPX na styczeń 2020 r.

PASEK. REFLEKSJE PRZY OŁTARZU (15)

Żyjemy w okresie wycieńczonych nerwów. Bardzo dużo jednak tych chorób nerwowych to są choroby zawinione, o ile chodzi o ich rozwój, a nie o ich źródło, jakim były przejścia i tragedie wojenne¹. Wiele tych chorób nerwowych, które trapią nas i za naszym pośrednictwem innych, to są choroby uleczalne.

Myśl nasza jest często chora. Nie może dłużej skupić się na jednym przedmiocie, lecz rozprasza się na wszystkie strony. Zdajemy sobie sprawę, że chora też jest często nasza wola, upadająca wobec różnych trudności. Uczucia nasze również bywają dotknięte tą chorobą. Podrywają się one, jak ptaki byle czym spłoszone, i w różne strony z hałasem uciekają.

Wszystko to trzeba związać mocnym paskiem. Pasek powinien być zharmonizowany z całością szat liturgicznych. Może być biały, jak alba, ale lepiej jednak, gdy będzie koloru ornatu.

Takim paskiem, nie pozwalającym na rozproszenia naszych myśli, pragnień i uczuć jest jakaś jedna, wielka, centralna myśl-idea, która by wprowadziła jedność w nasze życie. Taką myśl trzeba sobie samemu sformułować. Powinna ona być zgodna z naszym światopoglądem; powinna też uwzględniać nasze zamiłowania i nasz charakter. Gdy taką wielką, centralną myśl już mamy, wówczas należy nią objąć nasze rozpraszające się podczas modlitwy, pracy etc. myśli.

Pasek powinien być mocny. Wszelkie dopuszczanie do siebie myśli zniechęcających, małodusznych, przygnębiających jest niszczeniem paska.

Wolę również powinniśmy trzymać skrępowaną paskiem. W życiu są rozmaite trudności. Powinny one być „trzymane na pasku”. Jednak to „trzymanie” powinno być zgodne z naszym temperamentem. Temperamenty choleryczne i flegmatyczne niech używają wobec siebie środków radykalnych i bezwzględnych. Natomiast temperamenty sangwiniczne i melancholiczne niech pamiętają, że mogą używać w walce ze swoimi słabościami środków tylko łagodnych. W przeciwnym razie to, co miało im pomóc, zaszkodzi.

Uczucia też należy opasać paskiem. Każdy niech się zorientuje jakie uczucia najbardziej mu przeszkadzają i niech je skrępuje paskiem, ale również zgodnie ze swoim temperamentem. Choleryk i flegmatyk mogą użyć w stosunku do siebie „pasa”, melancholik i sangwinik powinni jednak używac tylko „paska”. To jest właśnie uzgodnienie koloru paska z całością szat liturgicznych.

(styl nieco uwspółcześniono)

(źródło:
ks. K. Dąbrowski T.J.,

Pasek. Refleksje przy ołtarzu (15), „Pod Opieką św. Józefa” R. IV:1949, nr 9, s. 11)

1. Tekst pisany trzy lata po zakończeniu ostatniej wojny, dziś owe źródła wielu chorób na tle nerwowym są inne.