ARTYKUŁY WIARY ŚWIĘTEJ
Podstawą naszej wiary katolickiej
są normy dogmatyczne, oparte na nauce Jezusowej zawartej w Ewangelii
świętej. Normy te noszą nazwę artykułów wiary
katolickiej, zwanych
powszechnie Składem
apostolskim, gdyż
początek ich sięga czasów apostolskich. Są streszczeniem całej
doskonałości chrześcijańskiej. Są oświadczeniem duszy, że
wyznaje to, czego On – Mistrz z Nazaretu nauczał i przez Kościół
swój do wierzenia podał. Są głosem wzywającym do zwrócenia się
do Boga; światłem dla tych, którzy Go szukają; odpocznieniem dla
tych, którzy Go znaleźli. Na nich opiera się świętość
Kościoła. Na tym wyznaniu Kościół opiera całą swą potęgę i
żywotność, i pewność zwycięstwa, wśród burz prześladowania.
W imię ich na arenach cyrków
rzymskich ginęli pierwsi chrześcijanie-męczennicy. Dla prawdy w
nich zawartej usuwali się z dala od świata pustelnicy, aby w ich
rozważaniu Bogu zadośćuczynić za zapomnienie o Nim przez
zmaterializowany świat. Dla prawdy tej niezliczone szeregi świętych
niewiast, poświęcało swe życie na usługi bliźnich z miłości
ku Bogu. Na głoszenie prawdy w nich zawartej, ofiarne dusze
misjonarzy wyruszały w odległe, dzikie i niedostępne krainy, aby
tam zanieść Słowo Boże duszom odkupionym Przenajdroższą Krwią
Zbawiciela. Taka moc i siła wypływa z nich, że najbardziej
zakamieniałe serca kruszą i czynią je podatnymi na przyjęcie i
wchłonięcie nauki Bożej. W duszy człowieka sprawiają przemianę!
Potęgują wiarę,
że Ojciec Przedwieczny zesłał Syna swego, który umęczony i
przybity do krzyża dokonał ofiary Odkupienia, a po trzech dniach
zmartwychwstał i potem wstąpił do nieba, aby tam przygotować
miejsce tym, którzy idą przez życie z przekonaniem, że aby dojść
do świętości, trzeba przejść przez ogień oczyszczenia, przez
próby i doświadczenia życiowe; że kiedyś nastąpi chwila
zupełnego uszczęśliwienia tam, gdzie On – Jezus jest; że On sam
będzie nagrodą za dobre życie.
Budzą nadzieję
i przez to dają zachętę do wytrwania we wszystkich dobrych
zamiarach i postanowieniach. Życie ziemskie to nie cel człowieka,
ale wędrówka; to miejsce pracy, to chwile nieustannego utrudzenia,
a jednak za to po śmierci ukrzyżowania, nastąpi zjednoczenie się
ze świętymi, oglądanie Boga twarzą w twarz. Utrudzone ciało
śmiertelne spocznie na chwilę w ziemi, aby obumrzeć, ale potem
powstanie na żywot wieczny na głos archanioła, wzywającego z
rozkazu Boga .
Zapalają w sercu ogień prawdziwej
miłości. Mieć tę
pewność, że Bóg Ojciec zesłał Syna swego, który przyjął
ludzkie ciało; narodził się z niepokalanej Dziewicy Maryi; że
ukochał człowieka miłością odwieczną; że zesłał
Pocieszyciela Ducha Świętego, który przysposabia dusze ludzkie na
żywot wieczny, czyni z nich mieszkanie Trójcy Przenajświętszej
już tu na ziemi, jako zadatek szczęścia wiekuistego; mieć tę
pewność uświęconą wyznaniem niezliczonej rzeszy świętych i
sprawiedliwych, a nie zdobyć się na iskierkę miłości ku Bogu, to
trzeba być stworzeniem nieczułym, chyba bez duszy nieśmiertelnej…
Artykuły wiary świętej to
najpiękniejszy głos Kościoła wojującego; najlepsza broń przeciw
nieprzyjaciołom jego, którzy wszelkimi sposobami starają się
wyrwać z dusz najpiękniejsze kwiaty cnót: wiary,
nadziei i miłości.
(źródło:
X., Artykuły wiary św.,
„Pod Opieką św. Józefa” maj 1947, s. 18-19)
